PEDRAFITA-MENHIR DO MARCO DA BARRA
"Al abandonar su autonomía, la razón se ha convertido en instrumento. […] Su valor operativo, el papel que desempeña en el dominio sobre los hombres y la naturaleza, ha sido convertido en criterio exclusivo. […] Las nociones se han convertido en medios racionalizados, que no ofrecen resistencia, que ahorran trabajo. Es como si el pensar se hubiese reducido al nivel de los procesos industriales sometiéndose a un plan exacto; dicho brevemente, como si se hubiese convertido en un componente fijo de la producción."
MAX HORKHEIMER: "Crítica de la Razón Instrumental". Ed. Trotta, S.A.
Debuxo de Moncho Boga, 2024. |
APedrafita-Menhir do Marco da Barra é calificada como un fito megalítico de posible observación astronómica, aínda que a súa antiga posición ergueita á beira dun manancial e a proximidade dunha gran necrópole megalítica tamén pode indicar outras funcións, como estela anunciadora da necrópole, por exemplo.
Emprázase e localízase moi preto do Pico das Mallas, nos Montes de Province, nunha pequena área achairada á beira dun primitivo camiño, ruta de transo posiblemente prehistórica. Hoxe en día atópase tirada non chan e desprazada do seu lugar orixinal, segundo contan Xabier Moure e Brais Rodríguez, os seus descubridores. O lugar onde estaba emprazada verticalmente, curiosamente, e como dato case universal nas pedrafitas galegas, á beira dun manancial, orixe dunha atemporal fonte.
Como estaba a dicir antes, o gran esteo que me ocupa hoxe, estaba chantado á outra beira do primitivo camiño, case enriba do manancial nomeado antes: hai xa uns anos que foi arrincada do seu lugar orixinal por uns madereiros para acondicionar o terreno para unha plantación de piñeiros. Segundo lle contaron a Moure e rodríguez, antigamente empregábase "para rañar as vacas que tiñan o proído" (picor intenso e insoportable que lles podía impedir dar leite e mesmo podíalles ocasionar un mal parto).
Fotografía de Xabier Moure, onosopatrimonioblogspot.com |
Na croa, na parte alta ou superior da pedrafita aparece un posible axexadoiro coa fenda traballada pola man do home para facer encaixar o sol e así poder determinar as datas relacionadas cos ciclos agrícolas, diversas celebracións, rituais... O contexto arqueolóxico complétase cunha necrópole megalítica composta por unha ducia de mámoas.
Foi descuberta, como relataba mais enriba, por Moure e Rodríguez Romero cando estaban a subir ao monte do Pico das Mallas (Montes de Province) na parroquia de Aspai: foi aí cando miraron (supoño que sorprendidos) tirada no lindeiro do vello camiño, un gran esteo que medía dous metros e sesenta centímetros de longo, de altura. A base é de sección case triangular coas arestas lisas e unhas medidas dun metro e dez centímetros por oitenta centímetros na base, e vaise estreitando cara á croa, ao cume, que se vai facendo cada vez mais redondeado.
Fotografía de Xabier Moure, onosopatrimonioblogspot.com |
Outeiro de Rei, seguramente "altar do río", territorio vagoroso, espléndido por unha diversidade natural e histórico artística que ven merece a pena visitar: hoxe diversas infraestruturas culturais e de hostalaría permiten a estancia nestas fermosas paraxes. Pero tamén trátase dunha estación megalítica de primeiro orde, unha estación onde abondan as necrópoles megalíticas, os menhires, os castros; onde xa hai rutas perfectamente sinaladas que nos permiten excursións absolutamente recomendables. A viaxe a estas terras non se pode retrasar, a viaxe a estas terras é absolutamente recomendable, tanto para o viaxeiro en xeral como, e sobre todo, para o amante das cousas megalíticas.
En Sigrás, no cando os días xa empezan a medrar paseniñamente, 2025.
Saúde, sorte e libros!!!
PARA SABER UNHAS POUCAS COUSAS MAIS
https://onosopatrimonio.blogspot.com/2011/07/circulos-liticos-e-pedrafitas-de-galiza_09.html
https://onosopatrimonio.blogspot.com/2011/07/circulos-liticos-e-pedrafitas-de-galiza_09.html
No hay comentarios:
Publicar un comentario