A estatua-menhir de Vilar de Santos apareceu no mes de marzo de 1982 e formaba parte do muro dunha finca.
Trátase dun bloque de granito de sección oblonga e acada unha altura de 56 centímetros, 52 centímetros de fronte e 36 centímetros de cumprimento. O perímetro máximo é de 1,56 metros.
En canto á descrición, a parte superior desenvólvese por medio dunha prominencia redondeada que amosa unha oquedade nunha das súas caras, de xeito que semella a cabeza. Resáltase así o aspecto antropomorfo do cipo. Ademais, na parte inferior da devandita cabeza, sobresae unha escotadura duns 10 centímetros de altura que serve para afirmar a imaxe dunha figura humán cos brazoa pegados ao corpo.
 |
Fotografía da páxina, www.mesarqourense.xunta.es |
Oquedades no peito, unha incisión no pescozo..., e unha especie de machada no lateral, así como un rebaixe central que marca o remate dos brazos, contribúen a resaltar aquel máis que evidente aspecto antropomorfo.
Contan que as vacas, cando pasaban á beira da estatua-menhir, restergábanse cando estaban preñadas, cousa que presaxiaba un nacemento venturoso.
Todas as anteriores características, xunto co contexto arqueolóxico, levan a unha adscrición crono-culturral na Idade do Bronce.
Segundo Fábrega, un aspecto destacado das estatuas-menhir é a súa pervivencia: probablemente foron en principio menhires fálicos e, posteriormente, foron transformados en estatuas-menhir, de forma que se poden detectar dúas fases cronolóxicas ben diferenciadas.
BIBLIOGRAFÍA
Fábrega-Álvarez, Pastor; Fuente, Joao; González García, Francisco Javier, "Las sendas de la memoria. Sentido, espacio y reutilización de las estatuas-menhir en el NO de la Península Ibérica".
Pieza do mes. Setembro de 2002 PDF Museo Arqueológico Provincial de Ourense
www.musarqourense.xunta.es
No hay comentarios:
Publicar un comentario