martes, 12 de marzo de 2013

Antas-dolmenes da Serra do Suído. A Lama

Antas-dolmenes da Serra do Suído. A Lama

Estamos diante de dúas atípicas mámoas con restos das súas correspondentes antas ubicadas nas altas e montesías terras da Serra do Suído.

Pódese chegar seguindo a antiga ruta PR-G25 Foxo do Lobo, de 11,7 quilómetros. Para chegar ao inicio da rota hai que partir do lugar de Xesta, no concello pontevedrés de A Lama. Unha vez no inicio (Ermida dos Prados) hai que andar uns oitocentos metros ata A Grifa e, despois duns dous quilómetros e cen metros, chégase á primeira mámoa. A segunda atópase a uns trescentos metros da primeira.





Primeira mámoa da ruta Foxo do Lobo


Trátase de dúas tan espectaculares como curiosas mámoas que, segundo as fotografías, conservan gran parte dos esteos da estrutura arquitectónica megalítica. O espectacular radica en que entre os restos da masa turmular, entrevense varios dos esteos das súas cámaras; o curioso é que forman parte dun novedoso grupo de antas ou mámoas que rachan coa imaxe que vimos amosando das antas galegas. 

Si o normal é contemplar  as mámoas co seu sempiterno funil de violación, feito polos tercos e incansables buscadores de tesouros, neste caso a imaxe preséntasenos ao revés: o que sobresae é o cume da estrutura tumular onde adoita aparecer o devandito funil. Por iso chámame poderosamente a atención que, nas dúas mámoas da Serra do Suído, aparezan os esteos misturados coa masa tumular que se vai esmorecendo pouco a pouco debido á acción erosiva. 

Lamentablemente as fotografías non me permiten seguir afondando na análise, posto que o detalle non me deixa contemplar a perspectiva.



Vista da primeira anta da ruta Foxo do Lobo



Vista da segunda anta da ruta Foxo do Lobo



Información da ruta e fotografías extraidas do blogue sudandobotas.blogspot.com

1 comentario:

  1. Me parece que no son mámoas, sino refugios para conejos construídos por la Sociedade de Caza con piedras (algunas de gran tamaño) y tierra. Yo los vi hacer en Cotobade y son exactos. Saludos y enhorabuena por el blogue. Federico de la Peña

    ResponderEliminar