Marco de San Lourenzo. San Mamede de Laraxe. Cabanas
Trátase dun pequeno esteo que seguramente procede dunha anta e que hoxe aínda está revestido da aura das pedras que curan.
Parece ser que
levaban aos enfermos -segundo conta Vales Villamarín- pola noite,
preferentemente os venres, pero tamén os martes, ata o Marco ao que lle tiñan
que dar nove voltas. Rezaban determinadas oracións e logo deixaban sobre o
marco algunha esmola así como prendas dos pacentes, e diversas outras ofrendas
como leite, pelo do gando, aceite...
Os enfermos (ao
igual que na pedrafita do Seixo na parroquia de Torres en Vilarmaior) debían
coller nove pedras nunha encrucillada e, unha vez diante do Marco, debianas
tirar por enriba do ombreiro esquerdo cara ao Marco e mentres o facían debían
recitar: "Tanto goce de mín que me queira mal, como eu gozo desta pedra.
Un padrenuestro e unha avemaría polo poder de Dios e da Virxe María"
Por último, os
ritos asociados ao Marco o están tamén á ermida, de xeito indisoluble. Os
ofrecidos, antes de sair da casa, deixan unha vela e un bolo de pan cun coitelo
clavado. Despois poden ir xa ao Marco onde se producirá a consabida curación.
No hay comentarios:
Publicar un comentario