PEDRAFITA-MENHIR DE PEDRA DE BEIRO, VELLE
SERIE "SOSPEITOSOS HABIUTAIS..."
"El mejor truco que el diablo inventó fue convencer al mundo de que no existía."
Film, "Sospechosos habituales". Bryan Singer, 1995.
 |
Debuxo idealizado de Moncho Boga, 2024. A paisaxe de fondo é completamente imaxinaria. Neste gran esteo está a placa conmemorativa adicada a Florentino López Cuevillas. |
Sospeitosos habituais: hoxe vou comenzar cunha xeira de elementos que, malia que están indubidablemente feitos pola man do home, tanto pola súa nova situación como pola ausencia de datos arqueolóxicos e/ou etnográficos, e aínda que non haxa ningunha proba do seu carácter prehistórico, aínda así, como hipótese, pódese intuir a súa adscrición a época neolítica, e/ou polo menos prehistórica. Tamén, por isa ausencia de datos, é imposible demostrar esa adscrición temporal. A min góstame consideralos sospeitosos habituais e dicir, culpables de ser monumentos megalíticos.
 |
As dúas posibles sospeitosas pedrafitas que dan acceso ao lugar do monumento a Cuevillas. Os contedores de lixo pertencen a unha época incerta e perigosa. Fotografía de J.A. Gavilanes. |
E hoxe vou iniciar a serie cun gran esteo que me deu a coñecer José Antonio Gavilanes e que publicou no seu blogue Alberte Alonso. Trátase dun conxunto de extrañas, curiosas e magníficas grandes pedras que foron colocadas neste lugar no ano 1968 na honra de Florentino López Cuevillas como homenaxe de agradecemento pola publicación titulada "Parroquia de Velle".
 |
A gran pedra cunha pía circular e acanaladuras. Fotografía de J.A. Gavilanes. |
O lugar do novo asentamento denomínase A Touza e na parroquia o coñecen coa denominación de "Grupo Escolar". Atópase, polo tanto, na parroquia de Santa María de Velle, saíndo cara a Sabadelle.
 |
A gran pedrafita, desde fóra do recinto,onde está a placa conmemorativa. Fotografía de J.A. Gavilanes. |
Trátase dun conxunto de catro grandes esteos situados no recinto elexido para a homenaxe ao grande Cuevillas. Na entrada, no umbral de acceso á área da nova ubicación, aparecen dous grandes esteos chantados, moi semellantes aos dunha anta, dunha cámara megalítica, dun dolmen. No interior do pequeno recinto, aparece unha pedra mais cativa que amosa na zona superior ou croa unha gran pía circular que parece feita pola man do home, con varios dasaugadoiros. Por último, no balado, destaca unha inmensa pedra de mais de tres metros de altura onde se colocou a placa conmemorativa e que, tanto polas súas dimensións como pola súa factura claramente artificial, pódese considerar un dos nosos primeiros sospeitosos habituais: tanto Alberte Alonso como eu mismo mantemos que estamos diante dunha pedrafita colocada fóra do seu contexto orixinal, completamente descontextualizada.
 |
A Gran Pedrafita coa placa conmemorativa. Á esquerda, a pedra coa pía e as acanaladuras. Fotografía deJ.A. Gavilanes. |
Os veciños, segundo información de Gavilanes, lembran que, na década de 1960, trouxeron estas pedras desde unha zona preto do Castro de Madrosende (Santa María de Beiro). Os veciños informantes manifestaron que as pedras, que forman o conxunto na honra a Cuevillas, as trouxo D. Manuel Blanco Guerra trasladándoas dun monte comunal nun extremo da parroquia, onde limitan os concellos de Amoeiro, Coles e Ourense. O monte fora arrasado por máquinas paleadoras nos primeiros anos da década de 1960.
 |
A gran pedrafita desde a zona de acceso. Fotografía de J. A. Gavilanes. |
Este fermoso e gran esteo, polas súas colosais dimensións e pola súa clara factura antrópica, considero que pode pasar a formar parte do meu particular inventario de "sopeitosos habituais".
En Sigrás, a finais do estío de 2024
Saúde, sorte e libros!!!!!
COUSAS INTERESANTES QUE AMPLIAN O COÑECEMENTO:
https://catalogaciondepedrafitasdegalicia.blogspot.com/2014/04/pedrafitas-con-outras-funcions.html
