ANTA-DOLMEN DA VEIGA DE REQUIÁS
Debuxo versión de Moncho Boga, 2024. |
Unha vez mais no Encoro do río Salas, nesas terras increibles que debuxan a Baixa Limia, onde se creou o parque natural Baixa Limia-Xurés, transfonteirizo. Unhas terras indómitas, abraiantes, malia a poderosa intevención humana. Terras ás veces ásperas, terras de contrastes pero ben caracterizadas, individualizadas, conservando unha especie de áurea que invita a perderse por todos os seus recónditos e remotos recunchos.
Fotografía do blogue megaliticia. |
Terra de antas-dólmenes, como vimos repetindo nunha morea de entradas, terra de mámoas, de megalitismo. Por iso o encoro de Maus de Salas é unha fonte continua de elementos descoñecidos para a vista a maior parte do ano e, ás veces, durante moitos anos. Son cámaras que pouco a pouco van esmorecendo, asolagadas, axfisiadas polo inmenso peso das augas. Esas augas que lles van conferindo, cando as podemos contemplar, un aspecto irreal, un aspecto limpo, sen vexetación: van limpando pouco a pouco toda a súa contorna e erosionando os seus milenarios esteos.
Fotografía do blogue megaliticia. |
BIBLIOGRAFÍA E ENLACES DE INTERESE
No hay comentarios:
Publicar un comentario