Páginas

sábado, 10 de noviembre de 2012

PEDRAFITA-MENHIR DO MARCO DA PENA LONGA. San Pedro de Canaval, Sober

PEDRAFITA-MENHIR DO MARCO DA PENA LONGA.

A pedrafita do Marco da Pena Longa foi o marco de termo que delimitaba as parroquias de Canaval, Neiras, Refoxo e Mañente, no concello de Pantón.

Descubriuse cando se realizaban as obras dun paso da vía férrea e foi inmediatamente trasladada ao Museo Provincial de Lugo para a súa conservación.



Fotografía proporcionada por
Xabier Moure Salgado en maio de 2014.

Trátase dunha poderosa pedrafita que acada unha altura aproximada dun metro e setenta e seis centímetros. Amosa unha apariencia de formas achanzadas e redondeadas como se fose pulida, con varias cazoliñas alineadas. Tamén amosa diversos sucos e o que se pode denominar "círculo prepucial" que coroa o elemento e que lle da unha certa impronta fálica. O que podemos dicir desde aquí é que desde logo é un claro rebaixe ou escotadura artificial.

Segundo os veciños este era o marco divisorio dos señoríos das casas dos Andrade e dos Tor.




Fotografías: coladovento.blogspot.com.es


En Sigrás, saúde, sorte e libros!!!

PEDRAFITA-MENHIR DE TOALDE. Santiago de Louredo, O Sabiñao

PEDRAFITA-MENHIR DE TOALDE.

Nas brumosas terras do Saviñao, á beira dunh cierre, nunha propiedade privada (Angelito, o canteiro da pedra) atópase ergueita esta singular pedra que ben podería pasar a engrosar o xa elevado número das pedrafitas galegas. Aínda así, non podo testemuñar desde aquí a súa adscrición crono-cultural, e dubido que se poda facer algún día.

Atópase, dicía, ubicada a carón da estrada que leva a Buxán e mide ao redor de tres metros de altura e nas súas caras non se aprecian a simple vista restos algúns de gravuras.



Fotografía de Xabier Moure en o noso patrimonio, blog



MAIS INFORMACIÓN:



En Sigrás, saúde, sorte e libros!!!

PEDRAFITA-MENHIR DO MARCO, DA PICOTA OU DO ABELLÓN. Santa Isabel de Camposancos, A Guarda

PEDRAFITA-MENHIR DO MARCO.

Tamén é coñecida como pedrafita da Picota ou pedra do Abellón. Fai e fixo de marco de termo entre as parroquias de A Guarda e Camposancos. Aínda que hoxe non está no seu lugar orixinal -foi trasladada uns metros- sabemos que á súa beira transitaba o vello Camiño Real, camiño costeiro, camiño do mar... mesmo ao pé do impoñente Castro de Santa Trega. 

O nome da Picota ten que ver co axustizamento de reos, cuxas cabezas quedaban penduradas no marco.

A pedrafita aparece moi erosionada, precisamente debido aos fortes ventos marinos que a acompañan continuamente. Debido a esto case xa non se aprecian as moitas cazoliñas que cubrían a súa faciana. Aínda que antiguamente foi moito máis alta, na actualidade acada máis de dous metros.



Fotografía e información proporcionada por
 Alberte Alonso Fernández




Fotografía de megaliticiablogspot.com


Fotografía de www.paxinasgalegas.es


ENLACES

https://www.paxinasgalegas.es/pedra-do-abellon-642058em.html
https://megaliticia.blogspot.com/2015/11/pedra-do-abellon.html
http://www.xoanarcodavella.com/search?updated-max=2025-03-08T09:12:00-08:00&max-results=7&start=51&by-date=false

En Sigrás, saúde, sorte e libros!!!

PEDRAFITA-MENHIR DE PADRIÑÁN. San Xinés de Padriñán, Sanxenxo

PEDRAFITA-MENHIR DE PADRIÑÁN.

Tamén se coñece co nome de Pedra do Santo ou Pedra de San Xinés. Como lles ocurre a tantas outras posibles pedrafitas galegas, fai de marco de termo entre as parroquias de Padriñán e Sanxenxo.

Atópase nun xardín e ao acometer deversas obras, respectaron o seu lugar de orixe, caso raro onde os haxa. Amosa na superficie diversas gravuras así como cazoliñas, ferraduras e algún cruciforme. Acada unha altura de ao redor dun metro. Segundo Alberte Alonso esta pequena pedrafita está relacionada con cultos á fertilidade.



Fotografía de Rafael Quintía,
blog: a sombra de bouza panda



Fotografía de Xabier Moure, o noso patrimonio


En Sigrás, saúde, sorte e libros!!!

PEDRAFITA-MENHIR MARCO DAS TRES CRUCES. San Miguel de Marcón, Pontevedra

PEDRAFITA-MENHIR DO MONTE LOURADO.


Atópase entre as parroquias de A Canicouva, Marcón e Ponte Sampaio.

Extraña pedrafita cun lado cóncavo e outro convexo, non parece moi grande. A sección na planta semella triangular. Segundo Alberte Alonso esta pedrafita debe ser considerada como das do tipo de observación astronómica, posto que confirma os equinoccios de primavera e outono (21 de marzo e 22 de setembro) ao mencer e solpor. O potente esteo amosa a importantísima particularidade de que se atopa no seu lugar orixinal, in situ.



Cara Norte. Fotografía de Alberte Alonso.



Cara Oeste. Fotografía de Alberte Alonso



Fotografía de Rafael Quintía en a sombra de bouza panda.


Esta impresionante pedrafita atópase no Monte Lourado (Serra da Fracha) e a súa función é de marco de termo entre as parroquias de San Miguel de Marcón, Santo Estevo de A Canicouva do Concello de Pontevedra, e San Mariño de Xustáns do Concello de Ponte Caldelas.

Ubícase ao carón dun camiño primistivo que serpentea con direción N-S e, moi preto, atópase un manancial que se emprega como bebedoiro para os animais ceibos na serra. Pois ben, nun pequeno outeiro, no extremo dunha chaira e á beira do manancial, atópase chantada a nosa pedrafita.


ENLACES

https://catalogaciondepedrafitasdegalicia.blogspot.com/2014/03/pedrafitas-de-observacion-astronomica.html
https://onosopatrimonio.blogspot.com/2011/07/circulos-liticos-e-pedrafitas-de-galiza_09.html
https://asombradebouzapanda.wordpress.com/category/02-arqueoloxia-e-historia/

En Sigrás, saúde, sorte e libros!!!

PEDRAFITA-MENHIR CHAN DA PARAFITA. San Miguel de Marcón, Pontevedra.

PEDRAFITA-MENHIR CHAN DA PARAFITA.

Tamén alcumada Pena Longa de Pintos, atópase no alto do Monte da Fracha, nunha extensa charia da aba que descende con dirección W desde a cume da Pena Longa de Pintos, a 498 ms de altitude. Moi cerca atópase o cauce do río do Pobo e Área Recreativa da Fracha.

Aínda que non podo dicir moito máis deste en apariencia bonita pedrafita, podo colexir que se trata dun elemento con sección rectangular e forma tamén xeral rectangular. Semella que se erixe nun pequeno outeiro e a base está calzada cunha morea de pequenas pedras.

Trátase dun gran esteo-bloque granítico natural que está enriba dun pequeno outeiro. Segundo Alberte Alonso, probablemente foi retocado na prehistoria con algunha finalidade indeterminada. Na base aínda podemos ollar os restos de diversas pedras e cascallos procedentes da manipulación do fabuloso fito. 
 Frei Martín Sarmiento, século XVIII, nas crónicas viaxeiras por terras de Pontevedra, fala das xuntanzas e reunións que, ao carón desta pedrafita se facian, a hipótese que presentamos sinala ó ben como un posible Ónfalo, símbolo e función dun probable culto ou ritual á fertilidade (a pedrafita presenta varias caras con trazos fálicos), unha aclamación central do mundo, un saúdo asembleario comunitario que, como o marco do Vento na Lama, agrupa á colectividade humana no desenrolo dunha actividade máxico-relixiosa preponderante para a comunidade.

Segundo información recollida de Xabier Moure, Martiño Sarmiento recolleu diversas lendas como a que conta que neste lugar realizábanse diversas xuntanzas ou reunións, aínda que non sabemos quenes nin para que. Para Alonso, estas xuntanzas e reunións que se realizaban a carón da pedrafita, esta é a proba de que se considerase como un posible Ónfalo: un símbolo e unha función relacionada co culto ou ritual da fecundidade, da fertilidade.



Fotografía de Rafael Quintía do blog
 a sombra de bouza panda.

Ónfalo-pedrafita Chan da Parafita ou Pena Longa de Pintos.
Localización:
Lugar: Chan da Parafita, Fonte da Pena Longa de Pintos, amplo rechán da aba descendente dirección O dende o Cume da Pena Longa de Pintos 498 m.s.n.m., moi preto ten o seu curso o Río do Pobo, sendo a Área Recreativa da Fracha, lugar onde entreterse entre a natureza, os ollares dende aquelas alturas, e, un bo xantar nunha xornada de lecer, non lonxe desta colosal pedrafita atopamos outras dúas, relacionadas coa observación astronómica, a pedrafita marco Das Tres Cruces, e a Pena Longa, Valadares, as tres pedrafitas se encontran dentro da freguesía de Marcón, San Miguel. 
Ámbito arqueolóxico: Paleolítico, megalítico, petróglifos, castros, romanización, etc...
Toponimia de prospección: Arqueolóxica, etnográfica, antropolóxica, arqueoastronómica, cronolóxica, sacralización e lendas: Chan da Parafita, Fonte da Pena Longa de Pintos, Cume da Pena Longa de Pintos, A Fracha, Argallás, Fonte Cadela, Outeiro Ladrón, Monte Lourado, Covas, Pintos, O Pousadoiro, Os Regueiros, etc...
Freguesía: Marcón, San Miguel.
Concello: Pontevedra.
Terra Pontevedra.
Pontevedra.



https://catalogaciondepedrafitasdegalicia.blogspot.com/2014/04/onfalo-pedrafitas_9.html
https://asombradebouzapanda.wordpress.com/category/02-arqueoloxia-e-historia/


En Sigrás, saúde, sorte e libros!!!